Dün yakın arkadaşımın kocası kalp krizi geçirdi. İki çocuğunun gözü önünde fenalaşmış. Siyami Ersek Kalp Hastanesi yakınında olması sayesinde şu an hayatta. Çok ciddi bir durum geçirmiş demiş doktor. Anjiyo yapılacak vs. vs..
Arkadaşımın anlattıkları...
Alışveriş merkezinde aniden nefes alamıyorum deyip göğsünü tutmuş,çok fazla ter atmış, yüzü sararmış. Arkadaşım sen kalp krizi geçiriyor olmayasın deyip atmış arabaya hemen, Siyami Ersek'e. İki çocukları da beraber. Biri 7 yaşında, oğlumun sınıf arkadaşı. İkisi de ağlamaya başlamış. Arkadaşım, iyi ki kaza yapmadım diyor.
Yoğun bakımda kocasıyla görüşmüş, hep yediklerine dikkat et, işe gidip gelirken yürüyüş yap, spor yap, sigara içme derdi eşine. O da bana bir şey olmaz derdi. Yoğun bakım odasına karısını istemiş, sigarayı bıraktım demiş.Yürüyüş de yapıcam diyette...
Şimdi mi söylüyorsun bunları demiş arkadaşım...tüm bunları yaşadıktan sonra mı...
Hatta bir şey anlatıyor bugün, bıktım tozu aldım 2 ay önce diyor, kullansın diye. Ben bıkmadım neden aldın bunu demiş
Hep bir şeyleri kaybedince mi kıymetini anlayacağız acaba...o kadar üzüldüm ki bugün, benim eşim de sigara içiyor, bizim başımıza gelseydi, acaba o kadar şanslı olur muyduk? Arkadaşıma da çok üzüldüm, mahvolmuş, bir de başıma gelseydi diye düşündüm, dudağım uçukladı.
Allah kimseye vermesin ama vermesin diye biz de bir şeyler yapalım...
