Nefes almanın bile artık anlamsızlaşmaya başladığı bir dünyada, gaz maskesiyle yaşamaya çalışmaktı yaptığım sadece. Tek mutlu olduğum uykuda geçirdiğim zamanlardı diye başlayan hikayeler anlatırdım kendime.. Koyunları saymak yerine..... Geceyi severdim aslında karanlık olurdu çünkü....Kimse kalmazdı sokaklarda....İşte o zaman salardım ruhumu ıssız karanlıklara,gerçek ben olurdum en saf halimle ve dudaklarımda bir ben şiiriyle........ Ve tüm masallar gibi şiirlerde biterdi güneş kendini gösterdiği zaman... Oysa ben hiç istemezdim gözlerimi açmayı yeni güne.... Gerçekler kirletirdi bütün masalları, zaten yazdığım hiçbir masalda mutlu sonla bitmezdi......