küçükken hep anneannemin daha doğrusu ninemin yanındaydım.cuma günleri mukabele olurdu. herkes gelirdi, tanımadığımız kişiler bile duyup gelebilir miyiz diyerek içeri buyur edilirdi. hiçbirşey anlamaz, sadece anneannemin yanında otururdum.herkes ne yapıosa aynısını yapmaya çalışırdım. açardım ellerimi, amin dediklerinde amin derdim. El Fatiha dediklerinde bakardım ki herkes ağız oynatıo, bende aynısını yapardım. bilmezdim içlerinden dua okuduklarını. sonra bana çok eğlenceli gelen gül suyu dökme ve selamlaşmaya benzer bişe yaparlardı.kim namaz kılmaya gitse arkasından odaya girer, aynı hareketleri yapar, o kişi görmeden pırrr die kaçardım. eve döndüğümde annemle yatarken yatakta ellerimi açıp ağzımı oynatırdım. ee napim El Fatiha diyince herkes öyle yapıodu aklımca
annemle aramızda şu dialog geçmişti
annem: napıosun
ben: yat aşağı uyu ,dua okuorum
a: ne duasıymış, oku bakayım
b: eee şeeee ımmmm (Tarkan'ın o zaman büyük patlama yapan şarkısı) Seni gidi fındık kıraaannn yılanı deliğinden çıkaraaan kaderim püsküllü belam yakalarsam
amin
bu anımı hatırlayınca paylaşmak istedim. umarım sıkmamışımdır sizi
Not: Bu olay tabii ki tümmm aileye anlatıldı ve rahmetli anneannem bana ilk duayı öğretti. İhlas Suresi
