facebookta yazdım...
meşrutiyette özel bir eğitim kurumunda görev alıyorum son dönemde...yani patlama zamanında Meşrutiyet'teydim. Yer yarıldı sandık. Bina sallandı. Öyle bir gürültü yok! 7.kattayız biz ve bildiğiniz camlar tuzla buz oldu, o korkuyla kollarımın arasında çöküverdim yere... 1-1.5 saat kaldık binada sonrasında polisler binayı boşalttılar. Konur Sokak'tan indik karşıya geçtik Ziya Gökalp'ten Sıhhıye'ye kadar yürüdük. Köprünün altından taksiye bindim boynumun ağrısıyla, önce eve geldik anneme göründüm sonra boynumu kontrol için bir tıp merkezinin aciline giriş yaptım. Taksici bunların hepsine yardım etti ve düşünün geri döndü. Yani sosyal medyadaki taksicilere laf edenlerde beyin 0! Kime göründü acaba? Gece boyu hem ağladım hem de dua ettim. Sızmışım bir saatte. Bilemiyorum. Bugün de durmadı hayat bildiğiniz. Yine işime gücüme dersime baktım. Yapabileceğim zerre bişey yok başka. Alışın diyorlar ya vallahi alıştım ben. Merasim Sokak patlamasında sesi duyduk kırmızıya kesti gökyüzü. Dün ise 50 m uzaklıktaydı...
Kimin çıkarı var hiç ilgilenmiyorum...
Hiç bir taraftan bir yandan değilim... Bunu yaşamak zorunda değilim onu biliyorum. Yeter çünkü! Reyhanlı'dan bu yana 271 kişi yapmış. Günah! Çok günah! Laf etmeyi bırakın insanları sevin... Gencecik kardeşlerim gitti...El insaf.
